Την δεκαετία του 60 σειρά πήραν  τα φορτηγά που συνέδεσαν τους παραγωγούς με την Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών, τους εξαγωγείς και τα εργοστάσια χυμοποίησης. Με την πάροδο των χρόνων, κυρίως την δεκαετία του 90,  για πολλούς λόγους, όχι μόνο τοπικούς,  άρχισε η φθίνουσα πορεία. Πολλά δένδρα αντικαταστάθηκαν με  ελιές, πορτοκαλιές, μανταρινιές κλπ. Οι ποσότητες μειώθηκαν κατά πολύ, οι παραγωγοί μεγάλωσαν ηλικιακά, διάδοχη  κατάσταση δεν υπήρξε  με αποτέλεσμα πολλά χωράφια  εσπεριδοειδών να βρίσκονται με γερασμένα δέντρα, ασθενή, ,δεχόμενα τις ελάχιστες βασικές καλλιεργητικές εργασίες . Πάρα ταύτα υπάρχουν παραδειγματικές περιπτώσεις όπου  οι ιδιοκτήτες τα προσέχουν με περίσσεια φροντίδα, φυτεύουν νέα δέντρα διαφόρων ποικιλιών και εξακολουθούν να αγαπούν και να πονούν για αυτά.

Η παραγωγή στην πλειοψηφία της είναι από Νοέμβριο έως την άνοιξη και με ελάχιστες ποσότητες τους μήνες της υψηλής ζήτησης. Έτσι, η διάθεση της γίνεται κατά κύριο λόγο στην Κ.Λ.Α  , με πολλαπλά έξοδα και κατά δεύτερο λόγο στην τοπική αγορά, σε σπίτια συγγενών και φίλων. Κατά παράδοση ποσότητες μεταποιούνται οικιακά, επαγγελματικά σε γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες, λικέρ, σαπούνια, λεμονάδα.  Γινόταν δε για πολλά χρόνια στο παλιό παγοποιείο Μαντζαβελακη η γιορτή του λεμονιού , όπου παρουσιάζονταν οι δημιουργίες, κυρίως, των οικιακών παραγωγών.